یک ایرانی بزرگ ‌شده‌ی آمریکا که خودش می‌گوید در دلش هنوز یک ایرانی تمام عیار است. ابتدا به دنبال بر آوردن رویای والدینش تصمیم به پزشک شدن گرفت ولی با یک اتفاقِ به موقع زندگی‌اش را بر ریل علایق خود انداخت و نهایتا به اسمی در صنعت بازی‌های ویدیویی تبدیل شد. در ادامه با زندگی‌نامه‌ی محمد علوی همراهِ سامینتک باشید.

محمد علوی در تهران به دنیا آمد. در کودکی و بعد از حمله‌ی عراق به ایران، در دهه‌ی ۸۰ میلادی به همراه خانواده، ایران را ترک و به ایالات متحده مهاجرت کرد. آن طور که خودش تعریف می‌کند، پدر و مادرش می‌خواستند او هم مانند برادر و خواهر بزرگترش پزشک شود ولی سرنوشت مسیر دیگری را برای او تعیین کرده بود.

بازی‌سازی به معنای عام آن را خیلی زود و وقتی تنها ۱۰ سال داشت شروع کرد؛ محمد با الهام از بازی‌هایی که انجام داده بود بازی‌های جدید کارتی درست می‌کرد. آن وقت‌ها این موضوع برایش جنبه‌ی سرگرمی داشت و به عنوان یک حرفه به آن نگاه نمی‌کرد. اولین رایانه‌اش را در ۱۳ سالگی خرید و از همان موقع شیفته‌ی آن شد. بازی مورد علاقه‌اش Doom 2 بود؛ آن‌قدر این بازی را انجام داد تا این‌که حس کرد مراحل بازی برایش کم هستند. این شد که تصمیم گرفت با استفاده از ویرایشگرهای داخل بازی برای آن مراحل جدید طراحی کند. همان زمان برای بازی Duke Nukem 3D هم این کار را کرد (به دستکاری بازی‌ها Mod گفته می‌شود) آن هم صرفا برای بازی با دوستانش.

محمد به محض فراغت از تحصیل در سال ۲۰۰۴ به شرکت Infinity Ward درخواست کار داد.

دوره‌ی متوسطه را در مدرسه‌ی مگی واکر واقع در ایالت ویرجینیا گذراند. بعد از دبیرستان به دانشگاه پلی‌تکنیک ویرجینیا رفت و برای این‌که طبق انتظار والدینش پزشک شود در دانشکده‌ی زیست و شیمی مشغول به تحصیل شد. در اوایل قرن سوم میلادی در حالی که زیست‌شناسی را می‌گذراند با اشتیاق برای بازی‌های Counter Strike و Half-Life ماد می‌ساخت. اما یک اتفاق باعث شد نگاهش نسبت به توسعه‌ی ماد تغییر کند و بالاخره آن را جدی بگیرد؛ مجله‌ی مشهور PC Gamer چند نمونه از کارهای او را در مقاله‌ی تحت عنوان مادهای رایگان خوب منتشر کرد؛ چیزی نگذشت که طراحی‌های او در اینترنت هم سروصدا به پا کرد. این موضوع باعث شد تصمیمش را بگیرد و به جای دنبال کردن آرزوی پدر و مادرش در پی علایق خود برود. محمد دانشگاه پلی‌تکنیک ویرجینیا را ترک کرد و برای تحصیل در رشته‌ی برنامه‌نویسی بازی‌های ویدیویی در دانشگاه فول سیل ثبت نام کرد. گرایش دانشگاهی او طراحی و فیلم‌نامه‌نویسی بازی است.

حالا محمد علوی که یک روز تفریحش ساخت مراحل جدید برای بازی‌ها بود و با نام BadMofo در میان گیمرها شهرتی دست‌وپا کرده بود خود را در آستانه‌ی ورود به شغلی می‌دید که عاشقش بود. محمد به محض فراغت از تحصیل در سال ۲۰۰۴ به شرکت Infinity Ward درخواست کار داد و این شرکت که آن وقت‌ها آوازه‌ی امروز را نداشت و متشکل از تعداد کوچکی جوان با استعداد بود او را جذب کرد. اینفینیتی وارد با توجه به پیشینه‌ی محمد در توسعه‌ی ماد به جای زمینه‌ی برنامه‌نویسی او را مسئول طراحی مراحل بازی‌ها کرد. تصمیم به‌جای مدیران اینفینیتی وارد باعث شد بتوانند بیشترین بهره‌برداری را از نیروی تازه‌کار خود بکنند.

ظاهرا اولین تجربه‌ی حرفه‌ای محمد علوی در شماره‌ی دوم Call of Duty شکل گرفته. محمد در مدت حضور در این شرکت مراحل به‌یادماندنی زیادی را در مجموعه بازی‌های Call of Duty طراحی کرده؛ طبق نوشته‌ی مجله‌ی پی‌سی گیمر طراح اصلی دو مرحله‌ی All Ghillied Up و No Russian علوی بوده. اولین مرحله‌ی بازی Call of Duty 4: Modern Warfare به نام Crew Expendable که در یک کشتی در دریای طوفانی می‌گذرد هم از ساخته‌های او است. جالب است بدانید ابتدا طرح اولیه‌ی او برای این مرحله از بازی به خاطر چالش‌های فنی آن در اجرا رد شد؛ اما علوی مصر بود که طرحش را عملی کند برای همین بدون اطلاع همکارانش غروب‌ها بعد از ساعت کاری تا دیروقت می‌ماند و روی آن کار می‌کرد. نزدیک به سه هفته روزی بیش از ۱۸ ساعت کار کرد تا اسکریپت طرحش را تکمیل کند. وقتی نتیجه‌ی کار آماده شد آن را به مدیران شرکت نشان داد تا بالاخره قانع شدند این مرحله را در بازی بگنجانند.

مرحله‌ی No Russian در Modern Warfare 2 را محمد علوی طراحی کرده است.

اصولا محمد علوی این مشکل را با دیگر طرح‌هایش هم داشته و اغلب ناگزیر شده کار برنامه‌نویسی اصلی را خودش انجام دهد به هر حال همیشه نتیجه‌ی نهایی بسیار بهتر از تصور بوده و به نسخه‌ی نهایی بازی راه یافته. محمد مشکل رد شدن طرح را برای مرحله‌ی مشهور «All Ghillied Up» هم داشت و نهایتا خودش بیشتر کارها را انجام داد؛ این مرحله در نمایشگاه E3 سال ۲۰۰۷ نشان داده شد و به عنوان یکی از بهترین مراحل مجموعه بازی‌های کال آو دیوتی مورد توجه منتقدان و گیمرها قرار گرفت. منتقدان سرشناس لقب برترین ماموریت تاریخ بازی‌های کال آو دیوتی را به آن داده‌اند و در رتبه‌بندی IGN در میان ۱۰۰ لحظه‌ی برتر بازی‌های ویدیویی هم این مرحله، سوم شده است. هوش مصنوعی‌ای که محمد در Call of Duty 4: Modern Warfare گنجاند آن‌قدر تاثیرگذار شد که اساسی برای قسمت دوم این بازی یعنی Modern Warfare 2 شد.

علوی مصر بود که طرحش را عملی کند برای همین بدون اطلاع همکارانش غروب‌ها بعد از ساعت کاری تا دیروقت می‌ماند و روی آن کار می‌کرد.

مرحله‌ی No Russian در Modern Warfare 2 هم که باز از کارهای علوی بود توانست بازخوردهای بسیار خوبی دریافت کند؛ مجلات و نشریات پی‌سی گیمر و گیمزرادار از آن به عنوان یکی از ۱۰ لحظه‌ی تکان دهنده‌ی بازی‌های یکی دو دهه‌ی اخیر یاد کردند. علوی در طول حضورش در اینفینیتی وارد روی سه نسخه از مجموعه بازی‌های Call of Duty کار کرد. بعد از فروش عالی نسخه‌ی چهارم این بازی، شرکت اکتیویژن به عنوان تهیه کننده‌ی این بازی‌ها، تصمیم گرفت کل تیم اینفینیتی وارد را به زیرمجموعه‌ی خود اضافه کند. آن‌ها با اخراج کردن دو تن از کلیدی‌ترین افراد اینفینیتی وارد تلاش کردند اعضای تیم را به فرمان‌برداری از خود وادار کنند. اما یک جای کار را درست محاسبه نکرده بودند؛ این‌که روحیه‌ی افراد شاغل در این صنعت با دیگر زمینه‌ها فرق می‌کند. به یک باره تعداد زیادی از کارمندان، شرکت را ترک کردند و اکتیویژن را دست تنها گذاشتند. محمد علوی هم در آوریل ۲۰۱۰ به جمع آن‌ها پیوست و شرکت را رها کرد.

مرحله‌ی All Ghillied Up یکی از بهترین مراحل جنگاوری نوین و از طراحی‌های محمد علوی است.

کارکنان سابق اینفینیتی وارد با هم استودیوی بازی‌سازی جدیدی به نام Respawn Entertainment تاسیس کردند. با تجربه‌ای که از شکل کار در اینفینیتی وارد به دست آورده بودند شیوه‌ی جدیدی برای کار و نظام اداری و نظام فروش خود اتخاذ کردند تا از این به بعد عنان خود را به دیگران نسپرند. علوی در همان سال ۲۰۱۰ به اتفاق چند تن از همکارانش تیم سازنده‌ی بازی Titanfall را تشکیل داد و این پروژه‌ی جدید را شروع کرد. او این بار علاوه بر طراح مراحل بازی و با حفظ سمت طراح ارشد نقشه، در ضبط حرکت‌ها و انیمیشن‌های بازی هم کمک کرد.

علوی در سال ۲۰۱۰ به اتفاق چند تن از همکارانش تیم سازنده‌ی بازی Titanfall را تشکیل داد.

علوی در شرکت Respawn تقریبا در اکثر فعالیت‌ها حضور دارد، از گیم‌پلی گرفته تا هوش مصنوعی و داستان‌نویسی و طراحی‌های هنری. محمد علوی هم‌چنان در شرکت Respawn مشغول به کار است و آخرین خروجی کاری او در سال ۲۰۱۶ با عرضه‌ی قسمت دوم بازی Titanfall رقم خورد.

به نظر شما تطابق رشته‌ی تحصیلی و حوزه‌ی کاری چقدر مهم است؟ خود محمد علوی معتقد است رشته‌ی تحصیلی مهم نیست اصل این است که چقدر در هر زمینه‌ای اطلاع دارید و کاربلد هستید؛ نظر شما چیست؟

عامل موفقیت علوی را در سماجت و پشتکارش می‌بینید یا فکر می‌کنید این دو عامل به تنهایی نمی‌توانند موفقیت کسی را تضمین کنند؟

منبع: دیجیکالا